Padaczka po szczepieniu – myszy laboratoryjne i dzieci doznają takich samych symptomów –  materiał z początku lat 90-tych

Padaczka po szczepieniu – myszy laboratoryjne i dzieci doznają takich samych symptomów - materiał z początku lat 90-tych

Katie Couric: Jak by Państwo zareagowali, gdyby powiedziano Państwu, że jedna z obowiązkowych szczepionek może być szkodliwa dla zdrowia? Szczepionka mająca na celu ochronę Waszych dzieci w istocie może skutkować uszczerbkami na zdrowiu lub nawet kalectwem? Taka wizja jest przerażająca, ale czy jest prawdziwa? Niech Państwo zdecydują sami po obejrzeniu tego materiału przygotowanego przez Freda Francisa.

Padaczka po szczepieniu – materiał z początku lat 90-tych

„Spojrzałam na Roberta, jego ciało było sztywne, jego twarz sina – sądziłam, że mój syn się dławi. Kazałam mężowi zadzwonić na pogotowie i przystąpiłam do resuscytacji (RKO). Syn zaczął tak przeraźliwie płakać, że nie byłam w stanie go uspokoić.”

„Krzyk taki, jakiego nigdy nie słyszałem u dziecka.”

„Zadzwoniłam do lekarza, a on zapytał, czy syn ma gorączkę. Ja odparłam, że nie ma gorączki, na co on odpowiedział, że wygląda to na atak padaczki. Pierwsze, co przyszło mi myśl to to, że może być  to skutek szczepionki, którą syn otrzymał niedawno.”

Fred Francis - dr Peter O. Behan - Padaczka po szczepieniu

 

Padaczka po szczepieniu

Fred Francis:  Oto dr Peter O. Behan z Uniwersytetu w Glasgow, badacz będący absolwentem Uniwersytetu Harvarda, którego niedawne badania na myszach doprowadziły do strasznych wniosków.

Dr Peter O. Behan: Mamy oto zwykłą myszy, której podajemy szczepionkę.

Fred Francis:  Przeciwko krztuścowi?

Dr Peter O. Behan: Tak, zgadza się; następnie po około 30 minutach obserwujemy spowolnienie myszy, reakcje są spowolnione, po czym przejawiają klasyczne symptomy ataku epilepsji. Oczywiście prowadzimy badania EEG na tych myszach. Bez wątpienia mamy tu do czynienia z klasycznym przykładem ataku padaczki.

Fred Francis:  Taką samą reakcję zaobserwował Pan także u dzieci?

Dr Peter O. Behan: Tak, identyczną. Mamy nagrania ze skanów pracy mózgu – u tych dzieci wygląda to podobnie.

„Ma takie odrętwiałe paluszki.”

Fred Francis:  Andy i Kathy Shaws  są przekonani, że podana ich dziecku  szczepionka przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi (DTP), która znajduje się na liście wymaganych szczepień dla dzieci przed ich pójściem do szkoły, jest przyczyną zniszczenia mózgu ich synka.

Padaczka po szczepieniu

„Takie piękne dziecko…”

„Nie potrafię zrozumieć jak to możliwe, że jednego dnia wszytko jest w porządku, a następnego wręcz przeciwnie.”

Fred Francis:  Państwo Shaws  nie są jednak odosobnionym przypadkiem. Ich koszmar jest także udziałem setek innych rodzin.

„Mój synek doznał efektów ubocznych po otrzymaniu pierwszej szczepionki DPT, miał symptomy takie jak przeraźliwy, trwający 8 godzin krzyk, kulał przez dwa dni, a kiedy nie krzyczał, długo i głęboko spał.”

„Po otrzymaniu trzeciej dawki szczepionki DPT, pięć dni później, miała mocny toniczno-kloniczny napad padaczkowy.”

„Problemy z oddychaniem, wymioty, płacz, krzyk, bezsenność, przewlekła ospałość…”

Fred Francis:  Ci rodzice są wściekli  i chcą głośno mówić ludziom o tej – jak to nazywają – katastrofie medycznej. Szacują oni, że od roku 1990 z powodu szczepionki przeciwko DTP zmarło najprawdopodobniej ponad 450 dzieci, a ponad 10 tysięcy dzieci cierpi z powodu poważnych komplikacji w następstwie otrzymania tej szczepionki lub z powodu innych powikłań poszczepiennych.

Padaczka po szczepieniu

„Wszyscy razem walczymy już tyle lat, że jest mi trudno prosić Was o dalszą walkę, bo walka ta jeszcze przecież się nie skończyła.”

 

Padaczka po szczepieniu – materiał z początku lat 90-tych – napisy PL

 

Encefalopatia padaczkowa a szczepienia (DTP, MMR) i ich bezpieczeństwo

Raport Institue of Medicine (USA) o ryzyku szczepień z 2013 roku kończy się stwierdzeniem, że ryzyko związane ze szczepieniami weryfikowane jest najczęściej na podstawie badań jednej szczepionki i pojedynczych dolegliwości, a weryfikacja ryzyka całego kalendarza szczepień z odpowiednią grupą kontrolną nie została nigdy przeprowadzona. Raport Institue of Medicine (USA) o ryzyku szczepień z 2013 roku

„Komitet przeprowadził przegląd w oparciu o konwencjonalne elektroniczne wyszukiwania recenzowanej literatury, wyniki wyszukiwań przeprowadzone przez członków komisji, ekspertyzy członków komitetu, dyskusje komisji oraz informacje z publicznych prezentacji podczas otwartych posiedzeń komisji.

Przegląd komitetu potwierdził, że badania nad bezpieczeństwem szczepień są prowadzone głównie podczas badań, w których badane są potencjalne związki poszczególnej szczepionki z pojedynczymi wynikami. W kilku badaniach podjęto próbę bardziej ogólnej oceny całej sekwencji szczepień lub zmian w ogólnym kalendarzu szczepień i kategorii wyników zdrowotnych. Jednak żadne z tych badań nie zbadało dokładnie kwestii wyników zdrowotnych i obaw zainteresowanych stron w taki sposób, w jaki komisja została oto poproszona w swym oświadczeniu zadeklarowanych zadań. Żadne z tych badań nie porównywało całkowicie nieszczepionych populacji z osobami w pełni zaszczepionymi z powodu skutków zdrowotnych, które mogą budzić obawy zainteresowanych stron.” – Conclusions, Chapter: 5 Review of Scientific Findings; The Childhood Immunization Schedule and Safety: Stakeholder Concerns, Scientific Evidence, and Future Studies (2013) https://www.nap.edu/read/13563/chapter/7

Czy na pewno szczepionki to najlepiej przebadane produkty firm farmaceutycznych? Sprawdźmy.

Czyli tak wygląda sytuacja badań porównujących bezpieczeństwo przeprowadzonych przez rządowe instytucje lub producentów, gdzie definicja osoby zaszczepionej to ZERO przyjętych szczepionek.

Szczepieni vs nieszczepieni

 

Najpierw porównywane są dzieci szczepione rutyno według kalendarza szczepień z niezaszczepionymi jedną konkretną szczepionką, a później łatwiej jest twierdzić, że szczepionki nie maja z tym nic wspólnego, przykład poniżej:

Wyniki: Przyjęcie szczepionki DTP wiązało się ze zwiększonym ryzykiem drgawek gorączkowych tylko w dniu szczepienia (skorygowane ryzyko względne, 5,70, przedział ufności 95%, 1,98 do 16,42). Przyjęcie szczepionki MMR wiązało się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia drgawek gorączkowych od 8 do 14 dnia po szczepieniu (ryzyko względne, 2,83, przedział ufności 95%, 1,44 do 5,55). Żadne z tych szczepień nie wiązało się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia drgawek bez gorączki. Analizy samych zautomatyzowanych danych dały wyniki podobne do analiz danych z przeglądów dokumentacji medycznej. Liczba drgawek gorączkowych przypisywanych podawaniu szczepionek DTP i MMR wynosiła odpowiednio od 6 do 9 i od 25 do 34 na 100 000 dzieci. W porównaniu z innymi dziećmi z drgawkami gorączkowymi, które nie były związane ze szczepieniem, u dzieci, u których występowały drgawki z gorączką po szczepieniu, nie stwierdzono większego ryzyka wystąpienia napadów padaczkowych lub zaburzeń neurorozwojowych.

Wnioski: Nasze wyniki sugerują, że w większości przypadków defekty genetyczne lub strukturalne są podstawową przyczyną epilepsji z początkiem objawów po szczepieniu, w tym zarówno w przypadku wcześniejszej encefalopatii, jak i łagodnej epilepsji z dobrym wynikiem. Wyniki te mają istotną wartość dodaną w zakresie doradztwa dla rodziców dzieci z pierwszymi napadami związanymi z zaszczepianiem i mogą pomóc w popieraniu wiary opinii publicznej w programy szczepień.” – The Risk of Seizures after Receipt of Whole-Cell Pertussis or Measles, Mumps, and Rubella Vaccine; N Engl J Med 2001; 345:656-661 https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa003077

 

Cele: Niniejsze badanie jest oszacowaniem częstości, przebiegu i etiologii epilepsji związanej z napadami padaczkowymi związanymi ze szczepieniem w kohorcie dzieci.

Metody: Dokonano przeglądu danych medycznych 990 dzieci z napadami padaczkowymi po szczepieniu w pierwszych 2 latach życia, zgłoszonych do Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego i Środowiska w Holandii w latach 1997-2006. Uzyskano dane obserwacyjne dotyczące dzieci, u których później zdiagnozowano epilepsję a napad padaczkowy wystąpił w ciągu 24 godzin po podaniu inaktywowanej szczepionki lub od 5 do 12 dni po szczepionce żywej atenuowanej.

Wyniki: Obserwacja była dostępna dla 23 z 26 dzieci (mediana wieku: 10,6 lat) z początkiem epilepsji po szczepieniu. U dwunastu dzieci rozwinęła się encefalopatia padaczkowa, 8 miało łagodną epilepsję, a 3 miało encefalopatię przed wystąpieniem drgawek. U 15 dzieci (65%) zidentyfikowano ukryte przyczyny leżące u podłoża choroby, w tym zespół Draveta związany z SC-N1A (dawniej ciężka padaczka miokloniczna wieku niemowlęcego) lub epilepsja genetyczna z drgawkami gorączkowymi i zespołem (odpowiednio n = 8 i n = 1), mutacja protokadheryny 19, mikrodelecja 1qter, zaburzeniami migracji neuronów (n = 2) i inne padaczki uwarunkowane monogenetycznie (n = 2).

Wnioski: Nasze wyniki sugerują, że w większości przypadków defekty genetyczne lub strukturalne są podstawową przyczyną epilepsji z początkiem objawów po szczepieniu, w tym zarówno w przypadku wcześniejszej encefalopatii, jak i łagodnej epilepsji z dobrym wynikiem. Wyniki te mają istotną wartość dodaną w zakresie doradztwa dla rodziców dzieci z pierwszymi napadami związanymi z zaszczepianiem i mogą pomóc w popieraniu wiary opinii publicznej w programy szczepień.” – Vaccination Triggers, Rather Than Causes, Seizures; Epilepsy Curr. 2015 Nov-Dec; 15(6): 335–337.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4657773/

 

Zobacz na: Badanie populacji dzieci nauczanych w systemie edukacji domowej celem zilustrowania zachorowalności – Celeste McGovern –  Szczepieni vs Nieszczepieni

 

CDC w 2001 roku niechcący przeprowadziło wąskie badanie porównujące dzieci szczepione z nieszczepionymi. W badaniu tym porównano dzieci, które otrzymały szczepionkę przeciw WZW typu B w pierwszym miesiącu życia z dziećmi które jej nie otrzymały.
Wyniki tego badania nigdy nie zostały opublikowane przez CDC, a streszczenie tego badania zostało niedawno uzyskane tylko dzięki Wnioskowi na podstawie ustawy o wolności informacji [FOIA].
Dzieci zaszczepione szczepionką przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B w pierwszym miesiącu życia, w porównaniu do dzieci, które nie otrzymały tej szczepionki miały zwiększone ryzyko wystąpienia ADHD o 829%, autyzmu o 762%, ADD o 638%, tików o 565%, zaburzeń snu o 498% oraz opóźnień mowy o 206%.

Abstrakt badania CDC omawia porównanie ekspozycji na tiomersal w ciągu pierwszego miesiąca życia.
Ponieważ w USA jedyną szczepionką zalecaną w ciągu pierwszego miesiąca życia była szczepionka przeciw Wirusowemu zapaleniu wątroby typu B, oraz tylko szczepionka z tiomersalem była dostępna w czasie tego badania, to w tym badaniu porównano przede wszystkim dzieci, które otrzymały szczepionkę przeciw WZW typu B z dziećmi nieszczepionymi w ogóle. – str. 18
Dokument ICAN [Informed Consent Action Network] złożony do Departamentu Zdrowia HHS w USA